Müstef’ilün Müstef‘ilün Müstef‘ilün Müstef‘ilün
1 Gül vakti geldi hâkde güller nümâyân oldı âh / Şimdi bizüm bir goncamuz hâk içre pinhân oldı âh
2 Bînâb olup sünbülleri soldı mutarrâ gülleri / Toprak olup nergisleri hâk ile yeksân oldı âh
3 Cism-i za’îfin sandılar togmış felekde mâh-ı nev / Bayrama iller cem’ olup diller perîşân oldı âh
4 Açıldı güller ‘îd olup halk-ı cihân handân u şâd / Bilmem niçün çeşmüm benüm bu demde giryân oldı âh
5 Toyınca yüzin görmeğe yaşum hicâb oldı benüm / Her yılda bir gün ‘îd olur ol gün de bârân oldı âh
6 Şehzâde-i nâ-şâd-baht çün kıldı terk-i tâc ü taht / Na’şinde ‘âlem haşr olup bir özge dîvân oldı âh
7 Ebr-i felek giryân olup nâr-ı şafak sûzân olup / Taglar başı tûfân olup cûlarda tugyân oldı âh
8 Hep sîneler biryân kamu hep dîdelerde kan kamu / Halk-ı cihân nâlân kamu dil-teng ü hayrân oldı âh
9 Saçı çözüldi sünbülüñ yolundı evrâkı gülüñ / Gülşende kârı bülbülüñ feryâd ü efğân oldı âh
10 Devrân ‘aceb gaddâr imiş didüklerince var imiş / Dehre bu köhne kâr imiş şimdi firâvân oldı âh
11 Nev‘î yiter kan agladuñ sûzân u nâlân iñledün / Besdür şikâyet çarhdan Hak’dan çü fermân oldı âh
12 Bu saltanat gülzârına Sultân Mehemmed Hân yeter / Gül var iken bir goncasuz bagrum dime kan oldı âh
13 Nice külâh u kelleler yir dehr elinden silleler / Gül gibi tenden hülleler soyundı ‘üryân oldı âh
14 Taht-ı Süleymân kaldı ad mahkûm iken tahtında bâd / Tâc u külâh-ı Keykubâd hâk içre galtân oldı âh
15 Her kankısı sultân ise biz bende-i fermân aña / ‘Âkil dimez kim bu anuñ yolında kurbân oldı âh
16 Âhum yilinden kıl hazer kim saña kılmasun eser / Sözdür cihanda mu’teber devrüñde bî-şân oldı âh
17 Hıfz u amânına Hak’uñ ısmarladum şâhum seni / Ol bezme kim her şeb aña şem’-i fürûzân oldı âh
Mersiye, Nev'î
1 Gül vakti geldi hâkde güller nümâyân oldı âh / Şimdi bizüm bir goncamuz hâk içre pinhân oldı âh
2 Bînâb olup sünbülleri soldı mutarrâ gülleri / Toprak olup nergisleri hâk ile yeksân oldı âh
3 Cism-i za’îfin sandılar togmış felekde mâh-ı nev / Bayrama iller cem’ olup diller perîşân oldı âh
4 Açıldı güller ‘îd olup halk-ı cihân handân u şâd / Bilmem niçün çeşmüm benüm bu demde giryân oldı âh
5 Toyınca yüzin görmeğe yaşum hicâb oldı benüm / Her yılda bir gün ‘îd olur ol gün de bârân oldı âh
6 Şehzâde-i nâ-şâd-baht çün kıldı terk-i tâc ü taht / Na’şinde ‘âlem haşr olup bir özge dîvân oldı âh
7 Ebr-i felek giryân olup nâr-ı şafak sûzân olup / Taglar başı tûfân olup cûlarda tugyân oldı âh
8 Hep sîneler biryân kamu hep dîdelerde kan kamu / Halk-ı cihân nâlân kamu dil-teng ü hayrân oldı âh
9 Saçı çözüldi sünbülüñ yolundı evrâkı gülüñ / Gülşende kârı bülbülüñ feryâd ü efğân oldı âh
10 Devrân ‘aceb gaddâr imiş didüklerince var imiş / Dehre bu köhne kâr imiş şimdi firâvân oldı âh
11 Nev‘î yiter kan agladuñ sûzân u nâlân iñledün / Besdür şikâyet çarhdan Hak’dan çü fermân oldı âh
12 Bu saltanat gülzârına Sultân Mehemmed Hân yeter / Gül var iken bir goncasuz bagrum dime kan oldı âh
13 Nice külâh u kelleler yir dehr elinden silleler / Gül gibi tenden hülleler soyundı ‘üryân oldı âh
14 Taht-ı Süleymân kaldı ad mahkûm iken tahtında bâd / Tâc u külâh-ı Keykubâd hâk içre galtân oldı âh
15 Her kankısı sultân ise biz bende-i fermân aña / ‘Âkil dimez kim bu anuñ yolında kurbân oldı âh
16 Âhum yilinden kıl hazer kim saña kılmasun eser / Sözdür cihanda mu’teber devrüñde bî-şân oldı âh
17 Hıfz u amânına Hak’uñ ısmarladum şâhum seni / Ol bezme kim her şeb aña şem’-i fürûzân oldı âh
Mersiye, Nev'î
Yorumlar
Yorum Gönder