Sarkaç

Dilimle boyandımdı bu dünyanın rengine
Beyaz gömleğimin batı yakası hep kış
Başımda dönek felek, şu yıldız enkazı gök
Ellerim alkış toplar ağzım boyuna kargış

Bir ırmak yatağında sere serpe Moskova
Bilime imanı tam, tanrısı çırıl çıplak
Yeşil gözleri Çimpe, bulutlar yanağında
Vicdan sızlarsa papaz, baş agrırsa majezik

Değil mi ki şairsin şu imgeyi yakala
Yüzerken derisini suyun usulca rüzgâr
Kan içinde yakamoz, şemsiyesi yağmurdan
Müjgân câna batıyor, şimdi fırtına kopar

Gözünü hiç budaktan sakınmadan gelir yaz
Paldır küldür açar gül sırrını bahçelere
Mevsim siner toprağa, sevindirik ve haylaz
Neden hüzne gark eder bir köpek havlaması

Lâkayt caddelerinden hazzetmiyorum şehrin
Sırnaşık tezgâhtardan mutantan çarşılardan
Omuzumda bu arzı taşıyacak takat yok
Ya ver şu kılıcımı ya kapat parantezi

Aşkar (31), Eylül 2014