Cumhurbaşkanı,
hükümet, Genelkurmay ve medyanın iştirak ettiği azınlık, etnik ve
kültürel farklılıklar, “Türkiyelilik”... tartışmalarını yıllardır
Türklüğe vurgu yapan İSMET ÖZEL ile konuştuk. Özel, “İstiklal Harbi
dünya Müslümanlarının istiklal harbidir, dolayısıyla Türkiye dünya
Müslümanlarının vatanıdır” diyor ve ekliyor: "Dünya Müslümanlarını
vatansız bırakmak istiyorlar!" AB
Komisyonu’nun hazırladığı Türkiye İlerleme Raporu’ndan sonra azınlıklar
meselesi tartışılmıştı. Derken, Başbakanlık İnsan Hakları Danışma
Kurulu’nun Azınlık Hakları ve Kültürel Haklar Raporu dolayısıyla ortalık
hareketlendi. Cumhurbaşkanı Sezer, başörtülüleri yaklaştırmadığı 29
Ekim resepsiyonunda Lozan’daki azınlık ilkesine dikkat çekti. Yani
Türkiye’de yalnızca gayri-Müslimler azınlık sayılabilir demiş oldu.
Genelkurmay Başkanı Özkök ise, hazırlayanlar arasında Baskın Oran’ın da
Azınlık Hakları raporunda önerilen “Türkiyelilik” tabirinin
benimsenebileceğini ifade etti. Kimi çevreler, “20 milyon Kürt, 20
milyon Alevi, 1 milyon Boşnak, bol miktarda Laz, Çerkez, Gürcü, Pomak...
epeyce de Yahudi ve Hıristiyan varsa bu ülkede, Türkler zaten azınlıkta
demektir!” diyerek tepki gösterdi... Velhasıl kimin Türk, kimin azınlık
olduğu tartışılıyor. Hatta, Baskın Oran Türkiyelilik yerine Türklük
iddiasında bulunmanın bölücü bir tutum olacağını söyledi. Yıllardır,
Türklüğe vurgu yapan; Türk’ün, kafire karşı duran Müslüman olduğunu
söyleyen ve herkesi Türk olmaya çağıran İsmet Özel ile bütün bu
meseleleri konuştuk. Özel, yine çarpıcı, tartışmalara yol açacak sözler
sarfetti...
Murat MENTEŞ, Gerçek Hayat, (212 SAYI) 12 Kasım 2004
2003’ün Ağustos ayında periyodik yayınlarda
yazmayı bırakmazdan önce, yaklaşık 5 yıl boyunca, Türklüğe vurgu yapan
yazılar kaleme aldınız. Şimdi, devletin en üst katları da dâhil, azınlık
tartışmaları ekseninde Türklük olgusu gündeme oturdu. İsmet Özel tam da
bugünleri görmüş müydü?
Kâhinlik
iddiasında değilim. “Her şeyi önceden görürüm” demiyorum. Kim
olduğumuza ve Türkiye’ye ne gözle baktığımıza ilişkin bir husus bu.
Başından beri, bu toprakların vatan vasfını sağlama almaktan, Türklüğün
anlamını kavrayıp sahiplenmekten, millet olmaktan söz ediyorum. Bu
yaklaşımın manası da maksadı da gayet açık.
Fakat siz “Türk olalım” derken “Bu da nereden
çıktı?” türünden tepkiler yükselmişti. Şu günlerde ise “Türklüğü bir
kenara bırakıp Türkiyeli olalım” deniliyor.
Türkiyelilik
ve azınlık kelimelerinin sıkça geçtiği bütün bu tartışmalar, Avrupa
Birliği’nin Türkiye’yi müzakereye müsait bir ülke olarak görmesini
sağlamak üzere yapılıyor. Yoksa hiç kimsenin gerçek düşüncelerini,
gerçek beklentilerini, gerçek yönelimlerini gündeme getirdiği falan yok.
Buna resmî makamlar da dahil, laf üreten birtakım tipler de.
Türk yerine Türkiyeli denmesinin anlamı sizce nedir?
Türk yerine Türkiyeli üst kimliğinin seçilmesi zırvasının üzerinde durmak lâzım: Bir kere “Türkiyeli” tabiri çelişkilidir.
Neden?
Çünkü
Türkiye diye bir yerin olabilmesi için Türk’e ihtiyaç var. Yaşadığım,
egemen olduğum topraklara ben Türk’sem Türkiye denir. “Ben Türkiyeliyim,
ama Türk değilim.” Bunu ancak gayri-Müslimler söyleyebilir.
Müslümanların “Türkiyeliyim” demeleri saçma. Bir Müslüman’ın
“Türkiyeliyim” demesinin bu topraklarla kendisi arasına bir mesafe
koymasından başka bir anlamı olamaz. Herkes “Türkiyeliyim” dediğinde
Türkleri nereye koyacaksın? Yok eğer burada Türkler zaten marjinal bir
unsur ise niye Türkiye lafını, Türkiyeli lafını kullanalım? “Türkiyeli”
yerine pekala “Küçük Asyalı” da denilebilir. “Türkiyelilik”, Türk’ü
Türkiye’den kovmaya, silmeye yönelik bir anlayışın, söylemin önerisi.
“Ağzında Geveleme, Türk Müsün, Gâvur Musun Çabuk Söyle” başlıklı bir yazı yazmıştınız. Şimdi “Ben Türkiyeliyim” diyenler...
Ağzında gevelemiş oluyorlar. Başından beri yaptıkları gibi yani.
Bundan sonra ne yapılabilir?
Bundan
sonra atılacak adım, birtakım insanların Türk olmadıklarını beyan etmek.
Bunun yanı sıra, Müslümanlığını vazgeçilmez sayan her etnik grubun Türk
olarak adlandırılması gerekir. Yani adam Kürt, Boşnak, Laz, Çerkez...
olup da Müslümanlığını vazgeçilmez sayıyorsa, buna biz Türk diyeceğiz.
Ya Türk denilmesini istemezse?
Kendisi bilir. Biz ona Türk demeye hiç meraklı değiliz. Kendisine Türk denilmesini istemeyene Türk demeyeceğiz.
“Ben Türk oğlu Türk’üm” diye haykıranlar da var?
Onları
da Türk olmaya çağırıyoruz. Hem İslam’a düşmanlık göster, hem Türk ol,
bu imkânsız. Şimdiye kadar Türkçü hareket içinde olan insanlar, Müslüman
tavırlarıyla Türklüklerini ispat etmek zorundadırlar.
Bu bir hata mıydı, tuzak mı?
Türkiye’de
Türklüğü Türkiyelilikle örtmeye çalışanlar aslında faka basmış durumda.
Çünkü, Cumhuriyet’in kuruluşundan bu yana “Türk’üm, doğruyum,
çalışkanım” derken, bunlar İslam’dan kopuk bir Türklük önerdiler.
İslam’dan kopuk bir Türklük, netice itibarıyla ırkçı bir Türklüktür.
Başka türlü olmaz. “Türkler varmış, bir dönemde Müslüman olmuşlar,
tekrar o Müslüman olmadan önceki Türklere dönüyoruz” demekti bu. Şimdi,
krizde olan “Atatürk milliyetçiliği” denilen şeydir... Türkler Müslüman
olmadıkları halde gene Türk olabiliyorlarsa, buyursunlar olsunlar.
Sizin telakkinize göre Türk, kâfire karşı duran kişi. Sizin Türk’ünüz Türkiye’de yaşıyor mu? Yaşamakta mı?
1918
yılında, 1914 yılında başlayan savaş bitti... 1918’de siyasi ve askerî
bir güç olarak İslam dünyadan silindi. İbrani-Hıristiyan medeniyet
sildi. İstiklal Harbi, bu kararın geçersizliğini ilan eden bir savaştır.
Yani, İslam siyasi ve askerî güç olarak ortadan kalkmamıştır. Bunu
gösterdi İstiklal Harbi. Aksi takdirde bana İstiklal Marşı’nı nasıl
açıklarsınız?
O halde, bir kişi, İstiklal Marşı’nı sansürlemeden okuduğu, benimsediği takdirde Türklüğüne bir kanıt mı getirmiş oluyor?
Bu doğal
değil mi? Türkiye Cumhuriyeti’nde Türkiyelilikten söz edenler bana
İstiklal Marşı’nın açıklasın! İstiklal Marşı niçin böyle? “O ezanlar ki
şahadetleri dinin temeli / Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli” Bizim
İstiklal Marşımız bu! Biz İstiklal Marşımızdan vaz mı geçeceğiz?
İstiklal Harbi, İslam’ın dünyada söyleyecek sözünün tükenmediğini
göstermek üzere yapılmıştır. Yoksa yapılmazdı. Ve İstiklal Marşı da bu
marş olmazdı. Bu çok önemli bir şey... Cumhuriyetin ilanıyla beraber
oynanan oyunları hakikat yerine koymayalım.
Hakikat sayılan oyunlar?..
1921
anayasasında devletin dini İslam, 1924 anayasasında devletin dini İslam;
siz bana nasıl olur da Türkiye Cumhuriyeti’nin başka bir şeyle alakalı
olduğunu söylersiniz? Bu büyük yalanı niye kabullenelim? Birtakım
insanlar “Biz milleti kandırdık” diyemiyorlarsa, biz onlara söyleyelim:
“Siz milleti kandırdınız.”
Bu durumda Türk olmak aynı zamanda kandırılmayı reddetmek anlamına geliyor, değil mi?
Tabii.
Türk olmak bir tercihtir. Madem ki Lozan’da gayri-Müslimler azınlık
statüsündedir, Lozan’da “gayri-Müslimler de Türk’tür” denilmiyor, geriye
Türkler kalıyor, geriye Müslümanlar kalıyor. Yani “Türk = Müslüman”
formülünü Lozan getirdi.
“Bu kadar net” mi diyorsunuz?
Daha da
netleştireyim: 1918 İslam’ın sonu olarak görüldü, buna bir itiraz doğdu;
birileri dedi ki “Hayır, İslam ölmedi.” Fakat, Türkiye Cumhuriyeti’nin
kurulmasıyla, hayatta kalması aynı şartlara bağlı değil. Kurulmasını
İslam’a, ayakta kalmasını İslam’dan kopmasına borçlu. Aslında hiç garip
değil, çünkü İbrani – Hıristiyan medeniyet diyor ki “Tamam yok olmamayı
sağladın, ama devam etmeyi ancak benim iznime bağlı olarak
gerçekleştirebilirsin.”
Dolayısıyla?
Cumhuriyet
ilan edildikten sonra farklı bir yön tutturuluyor. 1928’de,
Cumhuriyet’in ilanından 5 sene sonra, anayasadan devletin dininin İslam
olduğu ibaresi çıkıyor. Aynı yıl harf inkılâbı yapılıyor. İslam
anayasadan gidince, Latin harfleri de anayasaya geliyor. Bütün bunları
konuşmakta zorlanıyoruz. Çünkü Cumhuriyet kurulduktan sonra hep günü
kurtarmaktan başka bir işle uğraşmamış devlet yetkilileri. Taş üstüne
taş koymak diye bir şey yok. Koymamakla ayakta kalabileceklerini
düşünmüşler hep. Bu akıl almaz bir şey. Yani bu birikime sahip bir
toplumun, 81 senede, harekete geçtiği yerden daha geride olasını izah
etmek çok zor.
Siyasiler ve topluma söz söyleyenler dahil kimse Türk olmaya yanaşmadığı için mi bu hale gelindi?
Türkiye’nin
çekilip çevrilmesi, Türkiye’de bir işin üstesinden gelinmesi söz konusu
olduğu zaman, bunu yapacak olanın kim olduğunun tespit edilmesi lâzım.
Kimlik meselesi budur. Yapılacak iş, Türkiye’nin hem kendisini daha iyi
bir hayata kavuşturmak, hem de dünya milletleri arasında hesaba katılır
bir yere sahip olmasını sağlamaktır. Kim yapacak bu işi? Böyle bir soru
sorulmamış Türkiye’de. Onun için Türk’ün kim olduğu, kimin Türk olduğu
konuları kaynayıp gitti.
Türk kaynayıp gittiği için Türkiye de somut, sağlam bir zemin, [sizin vurguladığınız kelimeyle söylersek] vatan olamadı... mı?
Bunu
anlamak ve durumdan vazife çıkarabilmek, o vazifeyi ifa edebilmek için
“Türkiye muvakkat bir devlet mi, yoksa muvazzaf bir devlet mi?” sorusunu
cevaplamamız lâzım. Türkiye Cumhuriyeti 1923 yılında muvakkaten, o
sırada dünya şartlarının gerektirdiği zorlamalar altında, ister istemez
kabul edilmiş bir siyasi birim mi, yoksa Türkiye geleceği olan ve tarih
içinde kendine bir iş yüklemiş, kendine bir pay biçmiş bir ülke mi?
Mesele burada.
“HERKES TÜRKLEŞMELİ, ALEVİLER SÜNNİLEŞMELİ”
Yayınlanan insan hakları raporları ve verilen demeçlerle Aleviler ve Kürtlerin kimliği, farklılıkları, talepleri, hakları gündeme geldi. Sizin Türk tanımınız Kürtleri de kapsıyor muydu?
“HERKES TÜRKLEŞMELİ, ALEVİLER SÜNNİLEŞMELİ”
Yayınlanan insan hakları raporları ve verilen demeçlerle Aleviler ve Kürtlerin kimliği, farklılıkları, talepleri, hakları gündeme geldi. Sizin Türk tanımınız Kürtleri de kapsıyor muydu?
Tabii ki
evet. Ben öteden beri diyorum ki, Türkiye’de bir sonuç elde edilecekse,
Kürtler asimile edilecek, Aleviler Sünnileşecek. Bu konuda öyle dolaylı
bir ifadeyle ya da başka bir yol aranarak bir yere varılması mümkün
değil. Türkiye bir şey olacaksa, böyle olur.
Asimilasyondan kastınız nedir?
Asimilasyon
denilince sizler, “erime”yi, yani bir etnik unsurun bir başka etnik
unsur içinde erimesini, eritilmesini anlıyorsunuz. Hâlbuki asimilasyonun
kelime manası “benzeme”dir.
Kürtler kime benzeyecek?
Bana.
Bir Kürt bana benzemekten fütur ediyorsa yolu açık olsun. Çünkü, ben
Müslümanlığıyla övünen, ırkî bir iddia gütmeyen, Türkiye’nin sosyal
bakımdan sağlıklı olmasını savunan bir insanım. Eğer bir Kürt bana
benzemeyi istemiyorsa, o zaman bazı kötü şeyler istiyor demektir.
Türkiye Cumhuriyeti bir asimilasyon politika yürüttü mü?
Hayır,
Kürtlerin asimilasyonu Türkiye Cumhuriyeti’nin politikası değildir.
Türkiye, Kürtleri asimile etmek istememiştir. Türkiye’de uzun yıllar
boyunca “şark hizmeti” diye bir şey oldu. Türkiye’nin başka yerlerine
değil, şarka, doğuya mahsus bir hizmette bulunuldu. Orası da Kürtlerin
yaşadığı yerlerdir. Yani Türkiye Cumhuriyeti, Kürtleri asimile etmek
istemedi ya da buna cesareti yoktu zaten.
AB tarafından desteklendikleri görülen Kürtler Müslümanlıklarına sahip çıkamazlar mı?
Asla.
Zaten dünyada Kürtlerin Kürtlüklerini Hıristiyan veya Musevi olarak
koruyabilecekleri bir süreç başlamış bulunuyor. Dolayısıyla, bilhassa
Kürt kökenli Türklerin, Türkiye’de olumlu bir adım atılması konusunda
daha titiz, daha gayretli olmaları gerekiyor.
Neden?
Çünkü,
bugüne kadar Türkiye’de “Kürdüm” diyen insan “Arkamda gavurlar var”
demiş oluyordu. Türkiye’de Kürt olmanın güvencesi gâvurlardan geliyordu.
Yani Türkiye’de Kürt olmanın teminatını Türkler değil, gâvurlar
veriyordu.
Tam anlamadım?
Bugün
eğer Leyla Zana “Ben elbette Türk’üm, çünkü Müslüman’ım” diyebiliyorsa
bu iş çok güzel hallolmuş demektir. Ama Türk - Kürt kardeşliğinden
bahseden insanlar bu ülkenin siyasi manada haritadan silinmesinin ilk
adımını atmış olurlar.
Neden?
Çünkü Kürtlerle Türkler kardeş olmaz.
Ne olurlar?
Bilemem.
Fakat kardeşlik, ortak payda İslam olduğu zaman doğan bir imkândır.
Kürtler, kendilerine gâvurların yanında bir güvence ya da avantaj
aramıyorlarsa, Türklüklerini izhar etmekten, ilan etmekten neden geri
dursunlar?
Söylediklerinizden anlaşılıyor ki, Kürtlerin
Türklüğü tercih etmemeleri, onlara kimsenin Türklüğü teklif etmemesinden
de kaynaklanıyor olabilir?
Evet...
Kürt meselesi, sayıca belki Türkiye’de en kabarık etnik unsur olduğu
için sıkça söze konu ediliyor. Oysa Çerkez, Abaza, Arnavut, Boşnak...
bunlar da aynı derecede asimile olmak durumunda. Yani Türkiye’de eğer
bir insan tipi öneriyorsak, o insan tipine benzemek, onu örnek almak
zorunda.
Sizin Türk’e yüklediğiniz anlam bir etnik
unsura tekabül etmiyor. Yani Kürtlerin ya da Çerkezlerin
asimilasyonundan söz ederken aslında toplumun Türkleşmesinden, ülkesini
sahiplenmesinden, giderek bu toprakları vatan kılan etkene bağlılık
gösterilmesinden söz ediyorsunuz.
Elbette
Türk bir insan tipi. Ve bu insan tipi de Müslüman. Lozan’da madem
azınlık olarak yalnızca gayri-Müslimler zikredilmiş, bu toprakları
sahiplenecek, işleyecek insan tipi olarak Türk’ün öne çıkmasını,
vazifesini yerine getirmesini istiyoruz. Son tartışmalarda kısık sesle
söylüyorlar: Lozan’da Kürtlerin azınlık sayılamayacağını, çünkü Müslüman
olduklarını söyleyen ve kabul ettiren kişi Rıza Nur’dur. Mustafa Kemal
ya da İsmet İnönü değil. Türkiye’deki azınlıkların yalnızca gayri-
Müslimler oldukları belirtilmiş. Dahası, gayri-Müslimler arasında da bir
ayrım yapılmıyor. Yani Süryani de azınlık, Yahudi de, Rum da.
Alevilerin Sünnileşmesini teklif ediyorsunuz. Bu çok büyük bir iddia değil mi?
Hiç de
değil. Çocuklaşmayalım. Biz insanlar olarak çok büyük yalanları, çok
büyük sahtekârlıkları yutuyoruz, yuttuğumuzun farkında olmadığımız için
de o sahtekârlıklar bize gerçekmiş gibi geliyor.
Alevilik bu topraklara sinmiş bir şey değil mi?
Gerçek
şu ki, Türkler zaten bu topluma, bu topraklara pek de Sünni olarak
gelmemişlerdir. Yani tam Alevi olmasalar da heterodoksturlar. Zaten
Türklerin İran üzerinden Müslümanlaşmaları, Şiiliğe yatkınlıklarını da
beraberinde getirir. Dilimizdeki dinî tabirlerin ekseriyeti Farsça’dır.
Türkiye’de Aleviliğin iki kaynağı var: Birincisi, bu gelen heterodoks
unsurların bir kısmı heterodoks kalmıştır. Gidin bugün Toroslar’a bakın,
yukarıda, dağlık bölgede yaşayanlar Alevi’dir; Mersin’e, Adana’ya
yerleşmiş olanlar Sünni’dir. Aynı aşiret, aynı boy. Akrabaların yukarıda
kalanları Alevi, şehirdekiler Sünni. Çünkü, Sünnilik, Yıldırım
Beyazıt’tan beri esas unsur olmanın bir alametidir. Yani kenarda
kalmamanın. Devletin belirlediği yapının esas taşı olmanın bir
işaretidir Sünnilik. Alevilik aslında doğrudan doğruya bir kalıntı, bir
ilkelliktir. Henüz Sünni olamadığı için Alevi. İkinci kaynak da şu: Bu
topraklarda çağlardan beri bir Rafızî gelenek var. Bazı bölgeler,
merkezî kültürün zıddı olmayı bir yaşama biçimi olarak seçmişler. Bir
üçüncü kaynak da Haçlı kalıntılarıdır. Haçlı Seferleri sırasında
Avrupa’ya dönmek istemeyenler, buraya zaten Müslümanları tepelemeye
geldikleri için Sünni olamadılar; aykırı bir pozisyonda kalmak için
Aleviliği benimsediler. Yani Müslümanlar arasında Müslüman kabul edilip
ama gene de Müslümanlara kaynaşmamayı sağlamak üzere Aleviliği seçtiler.
Bunlar daha çok Suriye civarındadır. Niyazi Berkes bunları yazdı.
“TÜRKİYE KIYAMETE KADAR AB’YE GİRMEYECEK”
“TÜRKİYE KIYAMETE KADAR AB’YE GİRMEYECEK”
AB üyeliği ile beraber gelecek olan bir eşitlik, tatlılık, neşe, refahtan söz ediliyor...
Madde 1:
Türkiye kıyamete kadar Avrupa Birliği’ne girmeyecek. Bunu AB’nin en
ateşli savunucuları bile biliyor. Türkiye AB’ye asla, kıyamet kopsa dahi
girmeyecek. Yani kıyametten sonra da giremez.
Türkiye onların istediği şekli alsa da mı üyeliğimizi kabul etmezler?
O zaman
Türkiye diye bir şey kalmıyor zaten. Yunanistan... [İsmet Özel, kâğıda
İstanbul Boğazı’nın Batısını da içine alan bir Yunanistan haritası
çiziyor.] Yani Türkiye girmeyecek Avrupa Birliği’ne, Yunanistan da zaten
Avrupa Birliği’nin içinde.
Neler söylüyorsunuz?!
Bu
sonuca ulaşabilecekler mi, akıbet muhakkak böyle mi olur, bilmiyorum.
Ama Türkiye kıyamete kadar, kıyamet koptuktan sonra da AB’ye girmeyecek.
Girmesine imkân yok.
AB kapısındaki Türkiye’yi gösteren karikatürlerde Türkler hâlâ fesli çiziliyor...
Bosna Savaşı sırasında da Sırplar Müslümanları öldürmeden önce başlarına fes giydiriyorlarmış. Türk öldürüyorlar yani.
Peki bütün bu olup bitenler, buluşmalar, görüşmeler, demeçler, tarih almalar, anayasa imzalamalar ne oluyor?
Esasında, Türkiye’nin AB’ye girmesini falan isteyen de yok. Ne AKP, ne de bir başkası.
Öyleyse nedir mesele?
Bunu
anlamıyor insanlar: Eğer Türkiye görüşme tarihi alabilirse, yani Avrupa
Birliği “Sizin AB’ye girmeniz konusunda filanca tarihte görüşebiliriz”
gibi bir söz verirse, bu, Türkiye kendisiyle bir konu görüşebilecek bir
ülkedir, anlamına gelecek. Schröder, Amerikan baskıları sonunda Recep
Tayyip Erdoğan’la görüştü. Ama daha önce Schröder, R. Tayyip Erdoğan
Almanya’ya gitmesine rağmen onunla görüşmemişti.
O halde Amerika’nın Türkiye’yi muhatap hatta müttefik kabul etmesini nasıl açıklıyorsunuz?
Amerika burayı kendi himayesinde, kontrolünde bir toprak olarak gördüğü için, ona göre hareket ediyor.
AB’den müzakere tarihi alınırsa ne olacak?
Muazzam[!] bir iş yapılmış olacak. Yani Türkiye artık şöyle veya böyle varlığını koruyan bir ülke olacak.
Türkiye’ye biraz haksızlık etmiyor musunuz? 80 yıldır Batı tarafından muhatap kabul edildik.
Kısmen. İngiltere, Türkiye’yi, hilafet kaldırıldıktan sonra tanıdı.
Ayağımıza düştükleri de oldu...
Ne? Hah
hah ha! İngiltere geldi, Trakya’da istihkâm kurdu, II. Dünya Savaşı
sırasında. Sana sormadı bile. Almanlara karşı siper kazdı ve Türkiye’nin
fikrini almadı.
Peki, AB’ye kıyamete kadar üye olamayacaksak, tek çare Türk olmak ve burayı Türkiye kılmak mı?
Bu
saatten sonra bir şey yapılabilmesi , Türk’ün ne olduğunun üzerinde
anlaşılmasıyla mümkün olabilir. Bir kere bu alt kimlik, üst kimlik
bahsinin bir safsata olduğu ortada. Türk ne bir üst kimliktir, ne bir
alt kimliktir. Türk, tarihsel bir rol dolayısıyla doğmuş bir isimdir.
Türk’ün tarihsel rolü ne?
İslam
davası gütmek. İslam davası güdenler varsa, onlar Türk’tür. Tarihsel,
biricik rolümüz, işimiz bu bizim. Bunu net olarak kabul edelim. İslam
davasının ortadan kalkması Türklüğün sonudur. Bizim sonumuz.
“TÜRKİYE, VATAN İSE KURTULUR”
Türkiye’nin varlığını Türk’ün ortaya çıkmasına bağlıyorsunuz. Bu tezinize entelektüellerimiz nasıl bakıyor?
“TÜRKİYE, VATAN İSE KURTULUR”
Türkiye’nin varlığını Türk’ün ortaya çıkmasına bağlıyorsunuz. Bu tezinize entelektüellerimiz nasıl bakıyor?
Türkiye’de
entelektüel mi var? Olduğu varsayılıyor. Bunların vardıkları son nokta,
Baskın Oran’ın vardığı noktadır. Bu insanların tamamı, Baskın Oran’ın
seviyesinde donmuş vaziyette.
Nedir bu seviye?
“Türkiye’de
ne kadar iyi şey yapıldıysa, hepsi, Batı’nın dayatmaları sonunda
yapıldı. Türkiye, bu yüzden, Batı’nın telkinlerine kulak vermekle, kendi
lehine bir şey yapar” noktası, bugün, entelektüel adını taşıyan
insanların hepsinin müşterek noktasıdır.
Bu anlamda, Türkiye’de yapılan iyi şeyler... tam olarak kim için iyi?
“Batı’nın
bize telkin ettiği şeyler hep iyi şeylerdir” diyen zümre, modern
dünyanın oluşumunda, İslam’ın, Türklüğün nasıl bir yeri olduğunu ve bu
yerin nasıl değerlendirilebileceği hususunu hiçbir zaman göz önüne
almadı, almıyor. “Türkiye, dünyadaki işleyişe dönüştürücü bir etkide
bulunabilir” fikrini Türkiye’den kovdular. Onun yerine dünya sisteminin
tartışılmazlığı, sarsılmazlığı kabulünü yerleştirdiler. Dolayısıyla,
Cumhuriyet’in kurulduğu günden beri düşünüldüğü gibi, Türkiye’nin mevcut
sahnede bir yere ilişmesi ve sadece kendisine biçilen rolü oynaması
önem kazandı. Avrupa Birliği’ne üye olma çabası da bu sığıntılık, ikinci
sınıf olma hevesinin uzantısıdır. Geldiğimiz aşamada da Türk olmaktan
kaçınılıyor.
Nasıl yani?
Şu anda
bunların profesörü de, amelesi de hepsi, “Türkiye AB tarafından
yönetildiği takdirde şüphesiz ki şimdikinden daha iyi olur” diye
düşünüyor! Bütün problem ne biliyor musun? Maaşlar verilecek mi, tapular
geçerliliğini koruyacak mı? İhanet bu memlekette birkaç kişiye mahsus
bir şey değil. Millet ihaneti bir çözüm olarak benimsemiş,
içselleştirmiş görünüyor.
Türk olmaktan kaçınanlar, Türkiye’ye karşı sorumluluklarından da kaçmış mı oluyorlar?
Aynen
öyle. “Türkiye niçin vatan?” diye sordum ben. Bu soruya, “Türkiye
dâr’ül-İslam olduğu için vatandır” cevabını veriyorum. Başkaları da bu
cevaba katılıyorlar mı?.. Türkiye eğer bir vatan vasfı taşıyorsa,
dâr’ül-İslam olması sebebiyle taşıyor. Türkiye, Türkler tarafından
Türkiye haline getirilmediği zaman henüz vatan değildi. Eğer Türkiye
dâr’ül-İslam olduğu için vatan ise ve 1918’den sonra İslam’ın bir
kurtarılmış bölgesi olarak şahsiyet sahibi olduğu kabul ediliyorsa,
buradan bir çıkış sağlamak hiç zor bir şey değildir.
Türkiye’nin bugüne dek sahiplenilmediğini söylemeniz...
Mesela
yıllarca kalkınma sözü edilip de Türkiye’nin kalkınamamış olmasının
sebebi iktisadi değil, ideolojiktir. Türkiye neden kalkınamadı? Çünkü
kimin kalkınması olacaktı bu? Türkiye’de hangi zümre “Bu iş buradan
buraya götürülecek” diye bir iddiada bulunmuş, gayret sarfetmiş? Türkiye
81 senedir hangi hedefi önüne koymuş da çabalamış ama
gerçekleştirememiş? Yok böyle bir şey. Yani Türkiye sanayileşmek istedi,
fakat başaramadı diye bir şey yok. Türkiye, sanayileşme projesini
hiçbir zaman gündeme koymadı. Cumhuriyet’in ilk kadroları verem savaşla,
sıtma savaşla övünüyorlar. Hepsi bu. Bir başka hedef koymuş mu Türkiye?
Yok.
Okuma yazma seferberlikleri var. Herkese okuma yazma öğretildi.
Hani?
“Yımırta” yazıyorlar hâlâ! Latin harfleriyle okuma yazma, Osmanlıca
okunup yazıldığı dönemdekine kıyasla daha kötü durumda. Okuma yazma
bildiği söylenen insanlar okumuyor, okuyamıyor ve yazamıyorlar.
Hiçbirimiz “f” harfinin nasıl yazıldığını bilmiyoruz! [İsmet Özel kağıda
bir ‘f’ yazıyor ve f’nin baş kısmının yukarıda olması gerektiğini
gösteriyor...] Bu konuda bile karara varılmış değil.
Türklüğe vurgu yaptığınız yazılar epey tepki
toplamıştı. O yazılardan birine “Türkleşmek Ya Da Amerikanlaşmak, Üçüncü
Bir Yol Yok” başlığını atmıştınız. Şimdi Amerikanlaşmanın ya da
Türkleşmenin hangi aşamasındayız?
Bunu
herkese teker teker sormak lâzım... Türkiye’de Türkleşmek yolunda
herhangi bir eğilim ya da yaklaşım görmüyorum. Ama ben kendim
Türklüğümden vazgeçmedim. Vazgeçmeyen insanlar var mı, neredeler, ne
yapıyorlar bilmiyorum. Fakat Amerikanlaşmak, işte bu azınlık
tartışmaları, Türkiyelilik üst kimliği ile ilerliyor, yayılıyor, hız
kazanıyor.
Siyasilerle, aydınlar arasında, Türklüğü dışlamaya dayalı menfi bir ittifak mı var?
Bakmak
gerek. İşte, Baskın Oran, Türklüğü bir bölücülük alameti sayıyor. Ona
göre, Türklüğü öne çıkarmayacaksın, Türkiyelilik diyeceksin. Recep
Tayyip Erdoğan da aynı çizgide.
Bu gidişten Müslümanlar nasıl etkilenecek sizce?
Müslümanlar
etkilenecek mi? Mesela, Büyük Ortadoğu Projesi’ni savunan Ahmet
Davutoğlu nasıl etkilenecek?... Bütün bu düzenlemeler, Türkiye’nin
Türklerden koparılmasına, anlamını, potansiyelini kaybetmesine yönelik.
Türkiye’nin bölüneceğine dair söylentiler,
azınlık tartışmaları ile ortaya çıkan tablo, toplumda hiç kimseyi
harekete geçirmiyor. Bunda “Müslüman için her yer vatandır, Türkiye olsa
da olmasa da biz Müslümanlığımızı yaşarız” gibi bir anlayışın da payı
var...
Bravo
onlara, yaşasınlar... Her yer nereden vatanın oluyor? Müslümanlar niye
Mekke’yi fethettiler? Medine’de rahat rahat yaşıyorlardı, ne vardı yani?
Vatan demek, İslam ahkâmının hâkim olduğu yer demek.
Müslümanlar vatan iddiası, millet davası gütmedikleri takdirde Türkiye’de kendilerine yer bulamazlar diyorsunuz...
Nasıl
bulsunlar? Vatan iddiandan, millet vasfı kazanmaktan vazgeçmenin ikinci
aşaması, insanların dinlerini değiştirmesi olacaktır. “Vatanından
vazgeçtin, dininden de vazgeç” diyecekler. Endülüs’te insanların
Müslüman kalmalarına müsaade ettiler mi? “Tamam, biz duruma hakimiz, siz
de burada paşa paşa yaşayın” dediler mi? Demediler, sana bana da
demeyecekler.
“KARAMSARIM, AMA UMUTSUZ DEĞİLİM”
Milleti de ihanet çemberinin içinde görmeniz büyük bir karamsarlık değil mi?
“KARAMSARIM, AMA UMUTSUZ DEĞİLİM”
Milleti de ihanet çemberinin içinde görmeniz büyük bir karamsarlık değil mi?
Başörtüsünü
savunamayan insanlar neyi savunacak? Başını örten insanlar, başörtüsünü
savunmuyorlar, dolayısıyla sen kimle ne yapacaksın? Bir kere başlarını
sımsıkı, bone gibi örtüyorlar. Maliye bakanının ailesini düşünürsen
hele...
O zaman siz Türklüğü niye dert ediyorsunuz?
Bu dinî
bir mecburiyet. “Kıyametin koptuğunu görsen bile” diyor Resulullah,
“elindeki fidanı dikeceksin.” Onun için biz diyoruz ki “Bu millet hak
yolu tutturmalıdır.” Tutturmuyorsa tutturmuyor. N’apayım ama doğru olan
bu. Türklük, Müslümanlıktan ayrılmaz; kâfirle çatışmayı göze alan
Müslüman’a Türk denir. Bu anlamda AKP Türk değil. Kâfirle çatışmayı göze
almayan Müslüman, Türk olamaz. Çünkü Türk, tarih sahnesine kâfirle
çatışarak çıkmıştır. Daha önce Türk yoktu. Daha önce Török diye bir şey
vardı. Yani Orhun Yazıtları’nda geçen, ‘töreye uyan’ anlamında Török.
Durum bu kadar kötüyse, sizin bunları dile getirmenizin bir anlamı olmalı.
Buranın
vatanlaşmasına en büyük etkiyi yapan ehl-i fütüvvet çok örtük bir
şekilde mutlaka bu topraklarda yaşıyor. Ama olmadı. Devlet bir tedbir
alıyor. Yani birisi düzgün bir şey söyleyecek ve benim hesabımı görecek
diye korkuyor. Bu, I. Murat’ın Haıc Bayram Veli’den olan korkusudur.
Dünya sistemi nasıl bir tedbir alıyor?
Dünya
sistemi kendisine karşı harekete geçirecek olanları ezmiyor ya da
öldürmüyor. Tam tersine besliyor. Onlar da besili halleriyle hiçbir
numara yapamıyorlar. Mesele bu. Yani sistemin besiye çekmesine hayır
demediğin sürece hiçbir sonuç elde edemezsin. “Ben şahsiyetimi korumak
için daha dar imkanlarla yaşamayı göze alıyorum” diyen insanlarla
karşılaşamıyoruz.
Siz, Türkiye’de İslami bir mücadele olmadı
diyorsunuz. Bu yapıldı da milletten karşılık mı alınamadı? İnsanlara
“Haydi yola çıkıyoruz...” denmemiş ki?
Tam
tersine, ben 18 Nisan 1977 gününden beri bu senin olmamış dediğin şeyi
yapıyorum. Bunu bugün de söylüyorum. Ama bir işe yaramıyor. Ben,
Türkiye’de, Türkiye’nin çıkış yolunu işaret eden bir iş yapıyorum. Hâlâ
yapıyorum işte.
Fakat karamsarsınız... mı?
Ben her zaman karamsarım diyorum ve karamsarlığı savunuyorum. Çünkü karamsarlık ahlaklılıktır. İyimserler ahlaksız insanlardır.
Umutsuzluğunuz...
Umutsuzluk haramdır. Ben, bir yerlerde mutlaka ehl-i fütüvvet olsa gerek diyorum.
“Karamsarım fakat umutluyum” mu diyorsunuz?
Umutluyum demeyeyim, umutsuz değilim. Allah’tan ümit kesmek küfürdür, Allah’ın affından, ihsanından emin olmak da küfürdür.
Bir yazınızda karamsar olduğunuzu ifade etmiş, fakat kötümser de olmadığınızı belirtmiştiniz.
İkisi
farklı şeyler zaten. Kötümserlikte kötülük var. Bir de kötümserlik bir
bakıma kötülüğü istemek anlamına geliyor. Kötümsemek sadece kötülemek ya
da kötüyü beklemek değil, aynı zamanda kötüleştirmektir.
Siz hep iddialı bir tavır içinde...
İddia
sahibi olmak, bir kişiye mahsus olduğu zaman olumsuz bir şeydir. Ama
kardeşlerin adına bir iddia sahibi olduğun zaman, bunun adına ‘dava’
denir. Ve İslam davası, Kuran-ı Kerim’in nazil olması dolayısıyla değil,
Mekke’den Medine’ye Hicret dolayısıyla başlamış bir davadır. Türkiye de
bunun en birebir uzantısıdır. Türkiye’nin Türkiye olması, bir İslam
diyarı olması sebebiyledir. Başka bir açıklaması yok bunun. Eğer
Türkiye’ye Frederick Barbarosa Türkiye dediyse, orada Müslümanlar
yaşadığı için söyledi; eğer Venedikliler buraya Turkija dedilerse aynı
sebepten ötürü. Yani Türk denilince Müslüman’ın anlaşılmaması Türk
kavramını tahrip eder.
Eklemek istediğiniz bir şey var mı?
O kadar çok ki.
Yorumlar
Yorum Gönder